Enige ,geleden kreeg ik (Siron) een bultje op mijn oor en had ik wat problemen met mijn huid en darmen. Het vrouwtje ging dus met mij naar de DA hier in Ambacht.
De arts heeft mij onderzocht en zei "o geef maar speciaal voer en dat bultje gaat wel weg denk ik". Het vrouwtje was het daar niet zo mee eens en zo gingen wij dus naar de DA in Sleewijk. Deze arts zei dus ook "geef maar speciaal voer en kijk het met het bultje nog maar even 8 weken aan. Na 2 weken ging het met mijn huid en darmpjes al een stuk beter, maar het bultje in mijn oor werd iets dikker en verkleurde van wit naar een beetje rose.Dus het vrouwtje weer bellen en zo kwam het dus dat vrijdag 28 augustus wij weer naar Sleewijk gingen om het bultje weg te laten halen. Poeh en een honger dat ik had, ik had niet eens eten gehad s morgens, en moest ik op mijn nuchtere maag daar een hele tijd wachten, en ik mocht ook niet met de andere hondjes spelen in de wachtkamer.
Toen kwam er een mevrouw een beetje bloed van mij stelen, voor onderzoek zei ze.
Nou het bloed was goed, dus mocht ik met mijn baasje en vrouwtje met een meneer mee.
Die ging mijn pootje scheren, deed daar een naaldje in en kreeg ik een slangetje in mijn keel.
Ik vond het helemaal niet leuk en het deed een beetje pijn, gelukkig waren mijn baasje en vrouwtje bij me. Opeens werd ik heel erg slaperig en dacht ik nou welterusten dan maar.
Ik weet niet hoeveel later het was, maar ik lag ergens anders, lekker warm toen er ineens een mevrouw in haar handen klapte en zei dat ik wakker moest worden. Maar dat wilde ik helemaal niet, ik was zoooooooo moeiiiiiiiiii. Toen hoorde ik het vrouwtje en baasje praten, heel in de verte klonk het, en ze deden water op mijn tong die toch wel erg droog aanvoelde.
Ik dacht nou vooruit dan maar en deed 1 oog open, en ik was ineens zo blij om mijn familie weer te zien en ging heel hard met mijn staart zwaaien.
Toen ik goed wakker was kwam ik erachter dat er iets om mijn hoofd heen zat, dus ik schudden met mijn koppie en de DA die ook ff kwam kijken deed het verband vastplakken op mijn voorhoofd en kreeg ik een heel vervelend ding om mijn nek.
Maar ja ik was al lang blij dat ik weer weg mocht, lekker in de auto naar huis, ik heb de hele weg geslapen. In de auto gingen mijn baasje en vrouwtje een beetje huilen, ik dacht waarom het bultje is toch weg? Maar het bultje moet nog even onderzocht worden of het geen gemeen bultje is zei het vrouwtje en als het bultje gemeen is moet er een groter stukje van mijn oor af. Nou als ik het vrouwtje maar kan horen en ik denk dat dat niet hoeft hoor want ik voel me goed.
Senna en Joël waren heeeel lief voor me toen ik thuiskwam, ik kreeg allemaal likjes en knuffels.
S avonds was ik weer helemaal opgeknapt en heb ook weer wat gegeten, alleen die gekke lampekap was vervelend. Senna en ik mochten s avonds bij het baasje en vrouwtje in bed, waar ik in de spiegel keek en een half uur naar iets raars heb staan grommen. Ojeetje weet je wat, ik was dat dus zelf, toen heb ik op me gemak nog eens een half uur naar mezelf zitten kijken en ben toen maar gaan slapen.
Zaterdag ging het al weer heel goed met mij, alleen het verband zat rot en de lampekap om mijn nek was vervelend, ik botste overal tegen aan. S avonds mochten wij weer fijn naar boven in het grote bed slapen. Zondag ochtend weer naar Sleewijk, die meneer was heel vrolijk, en ik ook want het verband mocht eraf blijven het zag er allemaal goed uit zei ie, alleen die rotkap moest ik omhouden, ik kon niks met dat ding.
Maandagochtend heeft het vrouwtje voor mij een kortere kap gehaald, en nu kunnen we veel beter spelen en rousen, Senna en Ik, alleen als ik dorst heb ga ik toch maar ff heel hard blaffen bij mijn bak en dan komt mijn vrouwtje helpen met drinken, want dat vind ik nog een beetje eng.
Nou ik ben blij dat dit allemaal weer achter de rug is, ik voel me weer helemaal het ventje.
Jullie horen het nog wel van de uitslag, duimen jullie allemaal voor mij dat ie goed is?
Heel veel knuffels van Lampekappie Siron
Geen opmerkingen:
Een reactie posten